Voorstellen

Mijn naam is Wendy Mariën, 3e jaars student HBO-V aan de Hogeschool Rotterdam. Ik werk voor Stichting Groenhuysen in Roosendaal op een gespecialiseerde afdeling voor zorgvragers in de late fase van de ziekte van Parkinson.
Ik ben jaren geleden begonnen met de opleiding HBO-V en ben daar (tijdelijk) mee gestopt na mijn bevallingen. Wel heb ik in de tussenliggende jaren altijd in de zorg gewerkt. Bijna twee jaar geleden ben ik in overleg met mijn werkgever de uitdaging aangegaan om de HBO-V weer op te pakken en heb nu bijna het eerste schooljaar er alweer opzitten. Deze website en blog is onderdeel van de opdracht over het kwaliteitsregister en hierbij staat de (persoonlijke) visie op een leven lang leren centraal.

 

Persoonlijke visie op een leven lang leren.

Persoonlijk laat ik zien dat “je nooit te oud bent om te leren”. Ik ben wat jaartjes ouder dan de meeste van mijn klasgenoten. Maar ik heb vorig jaar de stap gemaakt om mijn studie terug op te pakken, nadat deze bijna 8 jaar had stil gelegen. In die jaren heeft de opleiding heel wat veranderingen doorgemaakt en is het competentieprofiel gegroeid van 5 rollen uitgewerkt in 12 (kern)competenties (Pool, 2003) naar 7 rollen uitgewerkt in 16 competenties (Stuurgroep over de beroepsprofielen en overgangsregeling, 2015).
EBP en analyseren en gebruiken van wetenschappelijke artikelen in studieopdrachten stond toen nog maar in de kinderschoenen.
En juist dit maakt dat een leven lang leren zo belangrijk is. We zitten in een snel veranderende maatschappij met snel veranderende behoeftes. Een verschuiving in de leeftijdsprofielen, maar ook in het aanbod van valide onderzoeken en inzichten. En jezelf hierin blijven ontwikkelen en verdiepen is voor mij de kern van een leven lang leren.
Hierin een voortouw nemen en stimuleren en motiveren van collega’s en andere beroepsbeoefenaars is voor mij verpleegkundig leiderschap. Zorg verlenen is samenwerken en multidisciplinair werken en elkaars kwaliteiten weten en stimuleren is erg belangrijk. Op die manier kun je kwalitatief goede zorg leveren die past bij de zorgvrager en diens omgeving.

Een voorbeeld van een verpleegkundige met leiderschapskwaliteiten is Anna Reynvaan. Zij werd in 1883 verpleegkundig adjunct-directeur van het Buitengasthuis in Amsterdam en introduceerde daar sociaal-hygiënische interventies. De weerstand van de medewerkers was groot, dus ze ging met hen in gesprek over de oorzaak van hun weerstand en nam maatregelen om de arbeidsomstandigheden te verbeteren (de Hoop, 2016) .

Een ander voorbeeld van leiderschap in de gezondheidszorg. In april 1948, kwam de WHO met de volgende definitie van gezondheidszorg: “Gezondheid is een toestand van compleet lichamelijk, geestelijk en sociaal welzijn en niet alleen de afwezigheid van aandoening of handicap” en deze is sindsdien niet meer aangepast door de WHO (“Constitution”, z.d.). Maar omdat de maatschappij sinds die tijd wel is veranderd is er een behoefte om gezondheid opnieuw te definiëren. Dit heeft de Nederlandse Machteld Huber gedaan in 2011, zij stelt dat gezondheid is “Het vermogen zich aan te passen en eigen regie te voeren, in het licht van de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen in het leven” (Huber & Jung, 2015). Hier zijn veerkracht en zelfredzaamheid van mensen het uitgangspunt en GGD Nederland ziet dit als kader voor de herinrichting van de preventieve zorg (“Nieuwe definitie van gezondheid ontwikkeld”, z.d.). Ondanks dat ook de WHO gecharmeerd is van deze formulering, blijft er nog steeds kritisch gekeken worden (van der Stel, 2016). Dit kritisch blijven kijken past in de huidige maatschappij en het beroepsprofiel en laat duidelijk zien wat leiderschap is en wat je ermee kunt bereiken.

Ik weet niet waar ik over 10 jaar sta, ik heb inmiddels wel ervaren dat er soms onverwachte dingen kunnen gebeuren die ervoor zorgen dat er zich nieuwe kansen aanbieden en er wordt afgeweken van eerdere plannen. Met de nu huidige veranderingen in het verpleegkundige vakgebied is het nog onduidelijk hoe de regieverpleegkundige precies geïntegreerd gaat worden, zeker in de ouderenzorg. Dus ik ben erg benieuwd wat er de komende jaren gaat gebeuren. Ik voel me momenteel nog steeds uitgedaagd door de zorg en ontwikkelingen rondom de ziekte van Parkinson. Dus wie weet ga ik hier dieper op in, in de richting van Parkinsonverpleegkundige of misschien wil ik me verder gaan richten op de combinatie van verpleegkunde met een medische verdieping of toch een totaal ander specialisme en zorgtak. Ik blijf kritisch kijken naar de zorg en naar mezelf en wil me blijven ontwikkelen en welk richting dat krijgt zal de tijd leren. Wel staat als een paal boven water dat blijven leren en ontwikkelen onmisbaar is in welke richting dan ook. Als ik vanuit mijn huidige werkplek zie wat er aan onderzoeken, inzichten en nieuwe mogelijkheden er al op het gebied van de ziekte van Parkinson plaatsvinden is een leven lang blijven leren noodzakelijk.

 
Kwaliteiten en tekorten

Ik heb gekozen om de analyse via de teamroltest van Belbin te doen. Dit omdat werken in de zorg voor mij synoniem staat aan werken in teamverband. Voor een optimaal werkend team heb je alle kwaliteiten en dus rollen nodig. De eerste stap hierin is je bewust worden van je eigen kwaliteiten/rollen en dit heb ik gedaan via de Belbintest (“De Korte Belbin Teamroltest”, z.d.).

 

De Monitor is verstandig, bedachtzaam en kritisch. De analyticus van het team. Hij wil altijd weten hoe de vork in de steel zit en zal niet over één nacht ijs gaan. De Monitor kan lang wikken en wegen, maar zijn oordeel is zelden onjuist.
Valkuil: te lang doorredeneren, te koel en afstandelijk zijn.

De Zorgdrager bezit het talent om voortdurend aan te voelen wat er fout en mis kan gaan. Dit leidt tot veel aandacht voor details, checken en nog eens checken, en een hang naar perfectionisme. Hij bewaakt de kwaliteit en de veiligheid, maar kan wel eens overbezorgd zijn en moeilijk iets aan een ander overlaten.
Valkuil: te veel beren op de weg zien, moeite met delegeren, ontmoedigen door te veel zorgen.

Van deze valkuilen ben ik mij zeker bewust en ik probeer hier in mijn ontwikkeling rekening mee te houden en er voor te zorgen dat het geen problemen geeft binnen het proces.

De Voorzitter is de natuurlijke coördinator van het team, die de procedure aangeeft, bedoelingen verheldert en samenvat wat iedereen wil. Hij hoeft zelf niet bijzonder creatief of intelligent te zijn, maar heeft wel een neus voor het talent van anderen. De Voorzitter zet graag anderen aan het werk en kan van nature goed delegeren.

De Brononderzoeker is de vrolijke, extraverte netwerker van het team. Enthousiast, avontuurlijk en ruimdenkend en altijd op zoek naar nieuwe ideeën en interessante contacten. Hij is van nature goed in het leggen en onderhouden van contacten, maar ook wel eens snel verveeld en nonchalant als het nieuwe er af is.

De rollen waar ik het minst op scoor zijn eigenlijk de tegenpolen van mijn kwaliteiten en door me bewust te zijn van mijn valkuilen, kan ik groeien op deze rollen.

Ik heb dan ook geprobeerd om in de keuzes van mijn workshops/activiteiten, gebruik te maken van mijn al aanwezige kwaliteiten en om ook te werken aan mijn mindere talenten.

 

Interne workshops/activiteiten

Acute zorg
Tijdens deze workshop en de bijbehorende voorbereiding heb ik veel geleerd over het klinisch redeneren. Het belang van een goede anamnese en observaties. Hoe je duidelijk alle vitale parameters in beeld krijgt en hoe je alles vervolgens systematisch overdraagt aan de (dienstdoende) arts.
Dat EBP handelen en denken zeker ook in acute situaties erg belangrijk is, om zo de juiste, voor de patiënt van belang zijnde, zorg kunt leveren.
En dat als hulpverlener instinct en zorgvuldig klinisch redeneren ook belangrijke onderdelen, omdat niet elke patiënt zich met precies dezelfde klachten, afwijkende waarden presenteert. Zeker in de ouderenzorg waarin ik momenteel werkzaam ben kunnen symptomen soms afwijken. Er is in de avonden en weekenden vaak geen arts direct beschikbaar, dus het is van groot belang om een goede overdracht via SBAR te kunnen doen. Met deze workshop hebben we daarin geoefend en dit is zeker van waarde in mijn huidige werkveld. En deze kennis zal ook zeker in de toekomst goed van pas komen.

Farmacotherapie
Tijdens deze workshop en de bijbehorende voorbereiding heb ik veel geleerd over het klinisch redeneren. Het kritisch kijken naar medicatie en dat ook niet voorgeschreven medicatie van groot belang kan zijn op de werking van voorgeschreven medicatie. Ook is het erg belangrijk om een goede inschatting te kunnen maken van de situatie van de patiënt, met betrekking tot de juiste inname van de patiënt, maar ook de zelfmedicatie. Er vindt allerlei onderzoek plaats naar verschillende soorten medicatie, de bijwerkingen en interacties, maar ook nieuwe innovatie op het gebied van behoud van eigen regie op medicatie gebruik. Hierdoor is het zaak goed op de hoogte te blijven van de verschillende onderzoeken binnen je vakgebied en een signalerende rol te hebben.
Ook bij patiënten die langdurig bepaalde medicatie gebruiken is je signalerende rol richting de voorschrijvers belangrijk, zodat zij kritisch blijven kijken en de noodzaak voor bepaalde medicatie evalueren.
De (parkinson)medicatie op mijn huidige afdeling kent vele interacties met ander medicatie en dient vaak op hele specifieke tijden gegeven te worden, hierdoor is het van belang om goed op de hoogte te zijn en blijven van polyfarmacie en de nieuwste inzichten en ontwikkelingen.

Wondzorg
Tijdens de workshop wondzorg heb ik heel veel geleerd over het beoordelen van wonden, maar ook dat verschillende perspectieven ook verschillende waarnemingen kunnen opleveren. En dat daarom goede verslaglegging van een wond van groot belang is en dat ook hierin de nieuwste technieken voor nieuwe valkuilen kunnen zorgen. Hoe betrouwbaar is een foto, door wie zijn de beschikbare apps of stappenplannen ontwikkeld en in hoeverre is dit belangeloos.
Kritisch zijn en bewust blijven een kernwaarde van een regieverpleegkundige. Uiteraard is kennis van verschillende wonden op mijn huidige afdeling erg belangrijk, naast in de ouderenzorg vaak voorkomende decubituswonden, kom ik ook regelmatig acute wonden tegen. Een van de bekende verschijnselen van de ziekte van Parkinson, het “ freezen”, brengt ook een verhoogd valrisico met zich mee. Valincidenten vinden dan ook regelmatig plaats, met eventueel wonden tot gevolg.

 

Externe workshops/activiteiten

Het Verpleegkundig College: Pijn bij (kwetsbare) ouderen
Uit onderzoek blijkt dat een grote groep (soms kwetsbare) ouderen die thuis wonen of verblijven in zorginstellingen onnodig pijn lijden. Met alle gevolgen van dien. Pijn kan het functioneren van ouderen namelijk heel erg beperken. Het leidt regelmatig tot een verminderde kwaliteit van leven door fysieke inactiviteit, verminderde zelfredzaamheid, angst, depressie, verdere achteruitgang van cognitief functioneren, afgenomen participatie en sociale isolatie.
Het tijdig herkennen en adequaat behandelen van pijn zorgt ervoor dat ouderen zich weer beter voelen en beter functioneren, iets wat met een snel groeiende groep (ouderen) een steeds actueler wordt.
Verschillende pijnscore instrumenten met hun via EBP onderbouwde toepassingen zijn besproken. Ook de verschillende pijnsoorten en pijnmedicatie kwamen naar voren, maar ook een in de verpleging veel nieuwere ontwikkeling complementaire zorg en de toepassing hiervan.
In een maatschappij die verandert is het van belang om deze ontwikkelingen mee te kunnen nemen in de uitvoering van het beroep. En binnen het competentieprofiel van de regieverpleegkundige heeft, het leggen van die koppelingen een belangrijke rol.
Omdat op mijn huidige afdeling een patiëntencategorie betreft die wel als kwetsbare ouderen kan worden gezien, heeft mijn manager gevraagd om de informatie die ik tijdens die verpleegkundig college heb opgedaan terug te koppelen (middels een klinische/informatie les) aan mijn collega’s.

Symposium Seeds for the future
Dit symposium was georganiseerd door mijn werkgever (op Wereld Parkinsondag) en stond in het teken van kijken naar de toekomst. Op het gebied van medicatie, behandelingen, paramedische behandelingen, nieuwe praktische innovatie, onderzoek naar oorzaken en nieuwe inzichten. De kennis die je op dit soort symposia opdoet is van groot belang als regieverpleegkundige, niet alleen het opdoen van kennis, maar deze ook verwerken. Door het over te dragen, actief aan bij te dragen of implementeren van de nieuwe kennis.

Maak jouw eigen website met JouwWeb